Dag 74 Nájera Santo Domingo de la Calzada 21,0km
14 juni 2018 - Santo Domingo de la Calzada, Spanje
Om íets voor drie word ik wakker. Dan er maar even uit om een bezoek te brengen aan het toilet. In de ruimte is het verstikkend. Voor het slapen gaan hebben enkele angsthazen alle ramen dichtgedaan uit angst voor een mug. Gedurende de nachtelijke uren heeft de ruimte zich gevuld met een melange van bewust of onbewuste ontstapte lichaamsgassen vermengd met de geur van allerlei spiersmeersels. Als ik zie dat enkelen buiten een sigaretje staan te roken loop ik ook naar buiten om een luchtje te scheppen. Misschien beter niet kunnen doen want toen ik de ruimte weer binnenkwam.....als een mokerslag. De stapelbedden staan per twee in de ruimte. Er is geen wand tussen dus het lijkt of je in een tweepersoons bed ligt. Als ik terugkom begint mijn buurman ontzettend te snurken. Hij ligt dertig cm van mij af en ik begin te begrijpen wat Jo mee moet maken. Ik ben blij als de wekker gaat.
Met een lanzame lange klim ga ik de stad uit. Dan zie ik een zakdoek liggen. Op zich opmerkelijk want wie heeft er nog een zakdoek. Ik natuurlijk gewoon om maar iets bij te hebben in het geval bij het niezen er iets meer in de hand geblazen wordt dan een aerosol. Maar ik zie die zakdoek en denk aan ons moeder. Die raapte een zakdoek op met het commentaar, weer unne gulden verdiend en mee waasen is ie wir zuîver. Ons moeder, tiener in de crisisjaren twintiger in de oorlogsjaren wat een jeugd. Ik hoef geen zakdoek op te rapen. Ik ben niet in armoede opgegroeid. Wat ben ik toch een geluksvogel denk ik bij mezelf. Ik heb nog zakdoeken die ik van ons moeder heb meegekregen. Hier vur oewen ûitzet. Maar die zitten nog wel in de verpakking en zijn niet gevonden.
De bestemming van vandaag is Santo Domingo de la Calzada. Ik kies vandaag voor een onderkomen bij de zusters Cisterziënsers. Snel mijn wasje doen en naar de kathedraal. De enige kathedraal waar een kip en een haan zitten. Dat heeft te maken met het wonder dat aan Domingo wordt toegeschreven. De nieuwsgierigen moeten dit maar opzoeken. Het Duitse meisje wat ik spreek zegt dat volgens haar routeboek het geluk brengt op de camino wanneer de haan kraait wanneer je in de kathedraal bent. Nou hij kraait drie keer dus met dat klavertje vier is dit het ultieme gelukssignaal. Kijken of ik morgen weer zoveel geluk heb.
Met een lanzame lange klim ga ik de stad uit. Dan zie ik een zakdoek liggen. Op zich opmerkelijk want wie heeft er nog een zakdoek. Ik natuurlijk gewoon om maar iets bij te hebben in het geval bij het niezen er iets meer in de hand geblazen wordt dan een aerosol. Maar ik zie die zakdoek en denk aan ons moeder. Die raapte een zakdoek op met het commentaar, weer unne gulden verdiend en mee waasen is ie wir zuîver. Ons moeder, tiener in de crisisjaren twintiger in de oorlogsjaren wat een jeugd. Ik hoef geen zakdoek op te rapen. Ik ben niet in armoede opgegroeid. Wat ben ik toch een geluksvogel denk ik bij mezelf. Ik heb nog zakdoeken die ik van ons moeder heb meegekregen. Hier vur oewen ûitzet. Maar die zitten nog wel in de verpakking en zijn niet gevonden.
De bestemming van vandaag is Santo Domingo de la Calzada. Ik kies vandaag voor een onderkomen bij de zusters Cisterziënsers. Snel mijn wasje doen en naar de kathedraal. De enige kathedraal waar een kip en een haan zitten. Dat heeft te maken met het wonder dat aan Domingo wordt toegeschreven. De nieuwsgierigen moeten dit maar opzoeken. Het Duitse meisje wat ik spreek zegt dat volgens haar routeboek het geluk brengt op de camino wanneer de haan kraait wanneer je in de kathedraal bent. Nou hij kraait drie keer dus met dat klavertje vier is dit het ultieme gelukssignaal. Kijken of ik morgen weer zoveel geluk heb.
Morgen weer een fijne dag .
In gedachten hoor ik ze nu gewoon praten en dat zeggen.kippenvel krijg ik ervan.
Nog een paar weken Bart en dan ben je van die stapelbedden af en slaap je weer gewoon naast jolanda in oe eigen bedje,hoe heerlijk zal dat zijn.weer gewoon de was in de wasmand knallen en weer gestreken terug vinden in de kast.Wat een luxe he. en toch moeten we vaak mauwen en zeuren .Met jouw verhaal elke dag zet je ons ook aan het denken Bart en dat is helemaal niet verkeerd voor velen van ons.succes weer vandaag en geniet vooral van al de mooie dingen om je heen,
Het verhaal van Sint Domingo (zondagsheilige ?) ken ik niet, maar als ie echt erkend is zal het niet tot kuikens gekomen zijn. Nog een paar weken en dan kraait er een Donderse haan victorie. Misschien wel net zo hard als het gekraai van mijn ex-collega als de leerlingen op de laatste schooldag vertrokken waren. Dat kon je aan de andere kant van de stad bijna horen. Ben benieuwd hoe ver jouw victorie reikt !
Slapen:
Slapen is geen geringe kunst: men moet er de hele dag voor wakker blijven.
Broer Bon camino