Dag 75 Santo Domingo de la Calzada Belorado 22,1km
15 juni 2018 - Belorado, Spanje
Een saaie dag volgens het routeboek. Veel kilometers langs de snelweg. Achteraf viel het erg mee. De uitzichten zijn erg mooi. Zeker nu het zonnetje schijnt. Ik raak aan de praat met een Australisch stel. Na mijn verhaal krijg ik van haar een kus en van hem een buiging. Hij geeft me een buiging en noemt me Camino Royal highness. Ik begin een begrip te worden op de Camino. Iedereen is onder de indruk. Misschien tijd voor een ander gezelschap. Dan ben ik misschien wat anoniemer. Het is dag 75. Drie kwart zit er op. Over 3weken wordt ik in Santiago opgewacht. Aan een avontuur wat oneindig leek gaat toch langzaam wel een einde komen. Het idee voelt vreemd. Het wandelen is een dagroutine geworden. Om 06.00uur de wekker, 07.00uur de deur uit. Op het einde van de dag vermoeid. Douchen, kleding wassen, biertje, eten en om 22 00uur naar bed. Dag in dag uit. Op zich prima maar ik mis ook een heleboel. Dat gemis begint belangrijker te worden. Familie, vrienden, collega's zijn toch wel erg belangrijk voor mij. Natuurlijk is het leuk om hier de royal highness uit te hangen maar dat is het beeld van de oppervlakkige contacten. Ik hoop dat mijn verhaal in ieder geval voor inspiratie zorgt voor een ander. Het leven is zo de moeite waard om te leven. We zijn gewoon verplicht om er alles uit te halen wat er in zit.
Om 19.00uur is de pelgrimsmis. Ik versta er niets van maar vanwege de vaste rituelen is het wel te volgen. Na de mis is de pelgrimszegen in de zijkapel van Jacobus. We zingen samen het lied Ultreia wat zoveel betekent als voorwaarts. Daarna vraagt de priester of iedereen het volkslied van zijn land wil zingen. Eitje voor die grote groep Amerikanen. De Italiaan durft niet maar ik sta op en zing uit volle borst in een prachtige akoestiek het eerste couplet van het Wilhelmus. Het spreekt voor zich dat dit met luid applaus ontvangen wordt. Ik ben blij dat hij niet vroeg om het Onze Vader want die nieuwe versie blijft maar niet hangen. Als ik voor de auberge mijn blog schrijf komt de priester voorbij. Ik bied hem een stukje perzik aan en hij komt bij me zitten. Er ontstaat ook weer zo'n gesprek met handen en voeten. Na enkele minuten staat hij op en met een handdruk voorzien van God bless you neemt hij afscheid. Een mooi einde van dag 75.
Om 19.00uur is de pelgrimsmis. Ik versta er niets van maar vanwege de vaste rituelen is het wel te volgen. Na de mis is de pelgrimszegen in de zijkapel van Jacobus. We zingen samen het lied Ultreia wat zoveel betekent als voorwaarts. Daarna vraagt de priester of iedereen het volkslied van zijn land wil zingen. Eitje voor die grote groep Amerikanen. De Italiaan durft niet maar ik sta op en zing uit volle borst in een prachtige akoestiek het eerste couplet van het Wilhelmus. Het spreekt voor zich dat dit met luid applaus ontvangen wordt. Ik ben blij dat hij niet vroeg om het Onze Vader want die nieuwe versie blijft maar niet hangen. Als ik voor de auberge mijn blog schrijf komt de priester voorbij. Ik bied hem een stukje perzik aan en hij komt bij me zitten. Er ontstaat ook weer zo'n gesprek met handen en voeten. Na enkele minuten staat hij op en met een handdruk voorzien van God bless you neemt hij afscheid. Een mooi einde van dag 75.
Hier ook diepe buiging voor jouw prestatie.
Ook voor Jolanda en kids die zich er doorheen slaan. Tis niet niets.
Wat mooi dat jij ons volkslied hebt gezongen voor de hele groep.
Morgen hier ronde van den besterd en vaderdag. dit jaar moet je zelf je vaderdag ontbijtje maken jongen.Denk dan tijdens het eten maar ff terug aan de mooie versjes en tekeningen die de kinderen voor je hadden gemaakt toen ze nog een stuk jonger waren.dierbare herinneringen zijn dat he bart.
succes weer vandaag en geniet .
Wen e weze proat zal er vandaag weer over nadenken,
Geniet van het laatste kwart, en Jo nog even........
Je kan het dat weet je Trouw aan zijn gegeven woord haha Toi toi toi.
Rijkdom:
Rijkdom is geen kwestie van wat je hebt; het komt erop aan, hoe je je voelt.
Broer, Bon camino