Dag 55 Brouqueyran Captieux 29,1km

De gravin ontvangt ons aan de ontbijttafel en vraagt of we een gebakken eitje lusten. Tuurlijk lusten we dat. Hoe on Frans maar o zo lekker. Ze vraagt of we onze route al klaar hebben. Ik geef aan het eerste stuk via de verharde weg te willen gaan om zo een kilometer of drie te besparen. Ze wijst dit af en wijst me een alternatief dat welliswaar iets langer is maar bijna geen hoogteverschil kent dus sneller af te leggen is. We krijgen nog een appeltje mee en gaan op pad. De gravin heeft gelijk. Binnen enkele uren heb ik de eerste 10km afgelegd. Ik kom aan in Bazas waar het weekmarkt is. Ik val neer op het terras voor een bak koffie en smelt helemaal weg. Zonnig weer, een mooie omgeving en een straatzanger die Franse chansons ten gehore brengt. Als hij een van mijn favorieten zingt "la mer " zit ik met mijn ogen dicht mee te neuriën. Ik wil hier blijven zitten. Maar ja het liedje heeft een einde en ook mijn pauze. Voor ik de kathedraal bezoek ga ik eerst langs het touristen bureau. Mijn overnachting voor vanavond is nog niet rond. De aller vriendelijkste dame helpt me nog met twee adressen maar die blijken vol te zitten. De contactpersoon van de gemeente refuge werkt niet op zaterdag. Nou ik gok er maar op dat er een aanwijzing op de deur te vinden is.
Ik begin aan het volgende stuk. Een soort Bels lijntje maar dan een Fraans lijntje. Niet met asfalt maar kiezel. Dit pad moet ik 18km volgen. Erg inspirerend is de route niet. Op enig moment zit ik even te rusten en wordt het stil. De vogels houden op met fluiten. Het begint keihard te waaien en het de lucht wordt donkerder en donkerder. Voordat ik kan opstaan en mijn poncho aan kan trekken barst het onweer los. Ik kan nergens schuilen dus loop maar door. Nou ben ik niet bang voor onweer maar als de flits en de oorverdovende knal vrijwel tegelijkertijd waarneembaar zijn nou dan is ie niet ver weg. Na een uur is het ergste voorbij en komt er weer geluid uit het bos. Mijn schoenen zijn helemaal nat. Jammer dat mijn waterdichte schoenen mee naar Tilburg zijn.
Vermoeid en nat kom ik op mijn eindbestemming. Nu de overnachting nog. Voor de kerk zie ik een pelgrim. Verrek het is Willem die ik al eerder ontmoet heb. We praten snel bij en ik vraag of hij een overnachting heeft. Hij is wel tijdig begonnen met bellen en heeft de code van een sleutelkastje waarin de sleutel ligt van de refuge. En jawel ik heb onderdak. Er staan drie stapelbedden en twee opklapbedden. Even later komt Céline ook nog binnenvallen. Zij is hier ook op de bonnefooi heen gekomen. We gaan samen wat drinken en halen een pizza. Onvoorstelbaar maar alle restaurantjes zijn vanavond dicht. Heb ik me uiteindelijk voor niets druk gemaakt . De dag kende een erg gezellig einde. Morgen komt Ferd. Ik hoop dat hij het een beetje leuk gaat vinden. De komende dagen weer oude spoorbaan en erg veel kans op onweersbuien . Maar wij laten ons door een beetje regen niet uit het veld slaan .