Dag 37 Bouzais Le Châtelet en Berry 23km

Nog even terug naar gisterenavond. Om een uur of 10 hoor ik geluid en wordt ze wakker. Ze vraagt nog eens een keer of ik morgenochtend koffie of thee wil. Koffie graag. Nu? Wil je nu koffie. Neeeeee morgenochtend bon nuit. Ik hoor ze druk in de weer met de vaat. In de ochtend is ze weer helemaal opgedroogd. Goede morgen, zegt ze. Of ik lekker geslapen heb en of ik koffie of thee lust. KOFFIE voor de ?????? keer. We nemen afscheid van elkaar. Het wordt warm maar het gaat voorspoedig. Wanneer ik op een boerenweggetje loop hoor ik behalve mijn voetstappen alleen het geluid van de vogels. Ik passeer een doodgereden slang. Ik ben geen reptielen expert dus weet niet wat voor soort het is. Wanneer ik de metalen ondetkant van mijn stok een keer op het wegdek zet hoor ik een harde tik. Ik hoor meteen behoorlijk geritsel naast mij en zie een ree zich uit de voeten maken over de uitgestrekte akker. Hoe mooi.
Op een gegeven moment staat er in mijn boekje dat ik de rivier over moet steken of over het smalle bruggetje of door de doorwaadbare plaats. Voor dat laatste voel ik niet veel. Maar de brug wordt geblokkeerd door een ezel. En deze ezel staat met zijn kont in mijn richting. Ik durf er niet voorbij. Als ik al enkele keren hallo geroepen heb en me eigenlijk al voorgrnomen heb mijn schoenen uit te gaan doen, komt er een man aanlopen. Het is een Fransman die met zijn ezel op weg is naar Santiago. Ik heb al van hem gehoord. Het wordt me duidelijk dat de ezel niet over de brug wil. Hij vraagt me met mijn stok op zijn kont te slaan terwijl hij trekt. Geen beweging in te krijgen. De man laat mij passeren en loopt met mij mee, de ezel achter latend. Hij hoopt dat het beest uiteindelijk toch over zal steken. Als ik vraag waar hij vanavond heen wil wijst hij naar de ezel en maakt duidelijk dat het van hem afhangt. In het dagelijks leven zijn we allemaal wel eens afhankelijk van ezels toch?
Bij mijn slaapplaats aangekomen ontmoet ik Ria en Ad uit Breda die met de fiets onderweg zijn naar Lourdes . Zij hadden erop gerekend om hier te kunnen eten maar dat was een misverstand. Ik zelf heb ook geen boodschappen kunnen doen ivm de nationale feestdag. Ik besluit mijn restant pasta maar klaar te maken
Ik heb de broodjes die Ton heeft gemaakt nog in mijn rugzak zitten. Ik snipper de oude kaas van de broodjes over de pasta en gebruik de oude broodjes maar als een soort stokbrood. Van de eigenaar heb ik een fles wijn gekocht dus prima diner. Ria en Ad prikken ook een vorkje pasta mee. Als toetje biedt Ria mij een sinaasappel aan. Maaltijd compleet wanneer je samen deelt. Wanneer we buiten zitten aan de restant van de wijn komt er een man met een ezel voorbij. Het is dus toch gelukt.