1. Home
  2. Reisverhalen
  3. Dag 92 Barbadelo Gonzar 27,4km

Dag 92 Barbadelo Gonzar 27,4km

2 juli 2018 - Gonzar, Spanje

De dag begint anders als anders. Ik verslaap me. De reden hiervoor is misschien het erg gezellige avondmaal in combinatie met de mislukte blog. Deze was doordat ik geen verbinding had niet opgeslagen dus moest ik opnieuw beginnen. En dat op een moment dat mijn ogen dichtvallen. Ik wordt om half zeven wakker. Oeps uit de veren. Iets over zevenen loop ik aan. En jawel met mijn poncho. Het lopen gaat lekker. Ik ben ook extra gemotiveerd omdat ik vandaag de 100km grens ga passeren. Vol trots laat ik me fotograferen bij de 100 km steen. Nu is echt het allerlaatste stuk. Ik had nooit gedacht zover te komen. Ik kom Bruce en Loretta tegen. Een hoop gedoe omdat Bruce zijn telefoon kwijt was. Achteraf blijkt hij hem zelf in een zijvak van Hermann zijn rugzak te hebben gestopt. Als ik al ouwehoerend met die twee een afdaling inzet over een pad vol grote keien wat door de regen nat en glad geworden is gebeurt datgene wat me sinds de Ardennen bezig houdt. Ik glij uit en ik val. Uitgerekend nu er nog zo'n 95km gelopen moeten worden. Bruce en Loretta helpen me weer overeind. Ik zeg dat het wel gaat en vraag ze verder te lopen. Gaandeweg gaat mijn enkel (gelukkig de andere) steeds pijnlijker worden. Ik begin te strompelen en wordt ingehaald door honderden die in Sarria gestart zijn. Hele scchoolklassen komen voorbij. Als Heike en Thomas mij inhalen bieden deze aan mijn rugzak op de trolley mee te nemen. Echter ik heb het gevoel dat het nog gaat. Het gaat ook maar dan steeds slechter. Na een erg pittige afdaling kan ik geen pas meer zetten van de pijn. Dan belt toevallig Merel om te vragen hoe het gaat. Ik barst in tranen uit. Daar gaan we weer. Waarom nu vraag ik me af. Ik neem een paar pijnstillers en strompel verder. Hermann heeft aangegeven bij de kerk te wachten. Hij heeft ook al een kamer geboekt in het volgende dorp. Daar gaan we met de taxi naar toe. Ik ga eerst op zoek naar een enkelbandage en meer paracetamol. Als alles geregeld is pakken we een taxi naar het volgende dorp. In Portomarín is geen bed meer te krijgen. We gaan zien hoe het verder gaat. Morgen kijk ik verder wat de situatie is en of ik tot lopen in staat ben. Jonge jonge wat een einde van mijn Camino. Ik had het me anders voorgesteld.

Foto’s

  1. Mooie paadjes
  2. Zo mooi
  3. Nog 100km te gaan
  4. Maïs opslag

20 Reacties

  1. Linda:
    2 juli 2018
    De allerlaatste loodjes wegen echt het aller zwaarste!

    ‘Break a leg’ is nu weer meer dan eens van toepassing!
  2. Gerrie govers:
    2 juli 2018
    Ach Bart toch, wat een pech !! Van de laatste kilometers moet je toch kunnen genieten. Wij hopen echt dat een goeie nachtrust met een lekker slaapmutsje jou morgen weer op de been helpt. Sterkte.. JE BENT ER BIJNA ....👍👍
  3. Vincent:
    2 juli 2018
    Dit zijn de laatste loodjes, en die zijn wat zwaarder! Kop op, alles komt goed, ook nu!
  4. Linda:
    2 juli 2018
    De laatste loodjes wegen echt het aller zwaarste!

    ‘Break a leg’ is nu weer meer dan eens van toepassing!
  5. Ton:
    2 juli 2018
    Beste broer,
    Nog even doorbijten ik weet zeker dat je dit gaat halen. Ik ga morgen naar Teun zijn eerste officiele voorstelling. De afgelopen dagen waren er de try-outs en morgen de dag van de waarheid..Doorzetten:
    Doorzetters beginnen hun succes op de plaats, waar anderen de moed verliezen.
    Broer, Bon camino en veel sterkte morgen
  6. Berry:
    2 juli 2018
    Op hun tandvlees hebben de Belgen de wedstrijd tegen Honda en Kawasaki kunnen winnen. Maar wat was het spannend. Dat lijkt dus heel erg op jouw camino, want na de valpartij wordt ook jouw "wedstrijd" nog spannend. Maar we gaan er van uit, dat je de finale kunt spelen en zelfs winnend zult afsluiten, desnoods met een Bartje. Heel veel sterkte en succes en hartelijke groeten aan Jolanda en Merel (en Teun) want voor hen is het ook spannend ! Komt goed, Bart !
  7. Henk en Jeanne Veltmeijer:
    2 juli 2018
    Oei wat een pech. En dat in het zicht van de haven. Hoe kan het gaan maar je hebt je eerder al een bikkel getoond. Hopelijk haal je, al is het strompelend, lopend je doel. Zo niet, ook prima, een lift van 100 km is je, na al je getoonde moed en doorzettingsvermogen, van harte gegund. Succes en hopelijk valt het allemaal, na een goede nachtrust, wel mee.
  8. De toorntjes:
    2 juli 2018
    Hopen dat een goede nachtrust helpt en je morgen weer goed van start kunt.
    Zet 'm op.
  9. Marjon:
    2 juli 2018
    Houd vol Bart, je bent al zo’n eind gekomen! Ik snap het wel, maar nu niet opgeven. Komt goed, jou kennende. Morgen weer een nieuwe dag. 👍👍👍
  10. Miranda marcelis:
    3 juli 2018
    Oejee wat een pech. Maar Bart je bent een doorzetter. En het gaat je lukken De laatste loodjes. Stuur je niet voor niks een klavertje 4 al hoewel dat Jolanda zei dat het er maar drie zijn. Bij deze stuur ik hem weer. Hoop dat het je geluk brengt. Dat heb je echt verdient ☘️Gr Miranda
  11. Ineke van der pennen:
    3 juli 2018
    Bart nog heel even bikkellen hoor. Dat gaat jou lukken, zorg goed voor je enkel en voor jezelf vandaag. Alles komt goed Bart. Jij gaat dat halen die laatste 100 km. heel veel succes.x
  12. Ad Peeters:
    3 juli 2018
    Bart je bent een goed kameraad
    Je bent bereid om anderen te helpen
    Je bent sportief bij alles wat je doet
    Je bent trouw aan je eigen gegeven woord. Opgewekt en blij
    Ondanks de strubbeling je gaat het halen jongen. Succes vandaag.
  13. Liesbeth:
    3 juli 2018
    Pech Bart, hoop dat je goede nachtrust hebt gehad . Loop ze vandaag want ik ben ervan overtuigd dat je het je gaat lukken. Nog een paar dagen en probeer te genieten
  14. Andre:
    3 juli 2018
    Met de ‘meet’ in zicht, zal het je sterken om je door deze kleine ‘strubbeling’ heen te helpen. Nog een paar dagen en je hebt toch je doel gehaald. Santiago was niet het doel van je missie, zei je, maar de richting, nu is het gewoon je doel wat je gaat bereiken. Loop ze, het gaat je lukken Bart.
  15. Tom:
    3 juli 2018
    Hou je taai Bart! En succes vandaag
  16. Irm:
    3 juli 2018
    Oooh Bart verdorie ! Ik hoop dat je enkel gauw betert ! Het zou jammer zijn om je camino zo te moeten eindigen... Ergens zit er ook wel een rode draad in jou verhaal... In het begin de ene enkel en aan het einde de andere enkel... Je bent in ieder geval voorbij de 100km, maar ik begrijp dat je die laatste ook stappend met je nieuwe vrienden wilt afmaken ! xxx irm
  17. Ton en José:
    3 juli 2018
    Zet hem op Bart je kunt het de laatste loodjes
  18. Els:
    3 juli 2018
    Eens een bikkel altijd een bikkel.
    Bart jonge heel veel sterkte met je enkel en de laatste loodjes.
  19. Ruud de Groot:
    3 juli 2018
    alle wegen leiden naar Santiago (of was het Rome?) het zit tegen, dus ja strompel maar naar een bushalte en maak er 1 of meerdere rustdagen van, besef je goed dat je enkel mar 25% is van de pijn, de andere 75% tussen je oren. Je mist je gezin, je bedje, Tilburg, heb last van zelfmedelijden (waarom moet mij dit nu weer gebeuren?) Je huilde niet omdat je enkel zo'n pijn deed, maar van geluk omdat je Merel sprak en omdat je boos werd op jezelf omdat je aan opgeven dacht. JIJ GAAT HET HALEN! When the Going Gets Tough, the Tough Get Going!
  20. Ine van keulen:
    5 juli 2018
    Noem dat maar gerust grote pech.Sterkte en succes.