Dag 93 Gonzar San Xulián 20,1km
3 juli 2018 - San Xulian, Spanje
De nacht was apart. De tweepersoonskamer die Hermann heeft geboekt is voorzien van een tweepersoons bed. Een intiemere verbroedering tussen Duitsland en Nederland kan ik me niet indenken. De dag begint met twee paracetamollen. Ik die altijd tegen pijnstillers voor het lopen is zondig tegen mijn principes. Ik kan niet anders. Ik wil geen dag toegeven. Ik wring me in mijn bandage en ga op pad. Binnen enkele minuten loopt het zweet in straaltjes van mijn gezicht. Niet vanwege de inspanning maar vanwege het vechten met mijn enkel. Ik ben volop bezig te proberen een normale pas te zetten. Uiteindelijk duurt dat wel een uurtje. Ik kom onderweg een dame uit Taiwan tegen. We zijn beiden langzame lopers dus ik kom haar merrdere keren op een dag tegen. Ze ziet dat het moeilijk met me gaat en vraagt of ze wat kan doen, zo aardig. Als ik ergens zit voor een bakkie koffie komen Bruce en Loretta voorbij samen met Liesl. Met deze drie hebben Hermann en ik gisteren gegeten. Liesl komt uit Zuid Afrika. Toen we vroegen of ze Duitse roots had, vanwege haar naam, zei ze dat haar moeder fan was van de Sound of Music. Liesl blijft om ook een bakkie te doen en de anderen gaan verder. We lopen na de koffie samen op. Gisterenavond reageerde ze wat afwijzend op de vraag waarom ze de Camino loopt. Ze komt er op terug. We hebben een openhartig gesprek. Ze komt uit een scheiding en wil haar waardigheid en onafhankelijkheid weer vinden. En die heeft ze ook gevonden. Zo zie je maar dat ieder zijn unieke motivatie heeft. Het gaat lanzaam en ik word natuurlijk ingehaald door mensen die mij gisteren echt zagen strompelen. Velen vragen hoe het nu met me gaat. Iedereen steekt me een hart onder de riem, mijn Camino vrienden. Uiteindelijk kan ik de 20km zelfstandig uitlopen. Tuurlijk is het een zorg minder dat Hermann de aubergue al gereserveerd heeft. Hij en Catharine gaan alvast vooruit om de bedden in orde te maken. Mijn bedje is weer gespreid.
Het is een kleine albergue dus meteen een intieme sfeer. Natuurlijk zingen we weer maar het klapstuk is de eigenaresse die een klassieke zangopleiding heeft gehad. Het Ave Maria geeft mij kippevel. Wat een avond.
Het is een kleine albergue dus meteen een intieme sfeer. Natuurlijk zingen we weer maar het klapstuk is de eigenaresse die een klassieke zangopleiding heeft gehad. Het Ave Maria geeft mij kippevel. Wat een avond.
Top Bart.
Wandelgroet Jose
Succes vandaag
Jeetje weer war grijze haren erbij.
Maar Bart de aanhouder wint, nog een
paar dagen en wat kilometerteller en je bent er.
Super hoor lopen met een paracetamolletje op de koop toe 😷
Loop ze vandaag met je vrienden.
"Waar eindig je, mijn pelgrim,
Mijn pelgrim waar ga je naar toe?
Op de weg naar Santiago,
Ik weet niet of je aan zult komen....
De gelouterde pelgrim met zijn ogen (gericht op dit kruis antwoordt in gelijke woorden:
"als ik nu geen kracht meer heb,
zal mijn geest ze bieden"
Om je je nog extra energie en trots te geven en trots dat kun je zijn. We zijn gisteren avond naar Teun geweest die speelde in het stuk ONDINE in de Haagse Schouwburg. Dit was geweldig een uitverkochte schouwburg op een doordeweekse avond . Waarin Teun de rol van tweede rechter speelde met daarnaast nog twee/drie rollen fantastisch. Ik moet je van hem ontzettend veel sterkte wensen.
Broer, Bon camino
Geniet van de laatste dagen .
Houd het nog een paar dagen vol en geniet dan van je welverdiende vakantie.
Groetjes en tot over een week of 6.