Dag 5 Averbode Scherpenheuvel 7,8 km
6 april 2018 - Scherpenheuvel-Zichem, België
Bij het ontbijt zit ik samen met drie nonnen en een schooljuf díe hier een week verblijven. Het vers afgebakken brood, de abdijkaas en de zelfgemaakte mirabellen confiture smaken meer dan voortreffelijk. Al snel gaat het over de veranderende wereld maar dat het vroeger ook niet alles was. Tegenwoordig is het veel beter in het klooster zegt een van hen. Als ik vraag hoe ze dat bedoeld geeft Ze aan dat nieuwelingen beter gevormd worden. Zij werd vroeger vernederd zei ze. Onderwerping in een autoritair regime. Ze keek er nog verdrietig bij. Het was een eerlijk en oprecht gesprek. Bij mijn afscheid zeiden ze dat ze aan me zouden denken. Heerlijk toch, drie nonnen die aan je denken. Bij mijn vertrek liep ik de gastenpater tegen het lijf en vroeg hem waar ik kon afrekenen. Doet u maar in het kistje in de gastenrefter zei hij. En doe een weesgegroetje als u aankomt. Terwijl ik van mijn portemonnee naar het kistje keek en andersom dacht ik aan de gewetenswroeging. Die had ik niet toen ik de poort uit wandelde.
Het is koud maar de zon schijnt. Heerlijk na al dat klote weer. Na een half uurtje krijg ik wederom de vraag van een voorbijganger: Van woar bende? Ik betrap me erop dat ik met Vlaamse tongval probeer te antwoorden. De man begint een praatje dat hij het niet zou kunnen ivm de longkanker die hij heeft gehad. Ik zeg dat ik mensen ken die er na hun operatie nu nog steeds zijn en dat hij wellicht ook zo'n bofkont is. Hij schudt het hoofd en vertelt dat hij alleen pech heeft omdat hij zijn zoon heeft moeten afgeven twee jaar geleden. Vrouw en drie kinders achterlatend. De tranen rollen hem over de wangen. Ik spreek hem nog wat bemoedigende woorden toe en met een klap op mijn schouder wenst hij me succes en het beste. Twee trieste vertalen en ik ben niet eens lang onderweg
Ik wandel door Zichem. Voor de oudere lezers van het blog, jawel het dorp van de Witte van de Heren van Zichem. De schrijver Ernest Claes heeft hier gewoond. De TVserie doet me terug denken aan mijn jeugd. Eind jaren 60 begin 70. Piama en pantoffels aan voor de petroleumkachel kijken naar deze Belgische serie waar mijn ouders helemaal fan van waren.
Voor vandaag zit ik op mijn eindpunt. Ontmoetingsplaats De Pelgrim in Scherpenheuvel. Alle kamers zijn bezet omdat de zusters kapittel hebben. Ik krijg dus een bed op een slaapzaal. Ik ben de enige dus hoef niemand lastig te vallen. Ik word voorgesteld aan pater René die zelf twee keer naar Compostella is geweest. Hij nodigt mij uit voor een samenkomst om 20.00 uur. Even een snelle hap en dan naar het treffen.
Het is koud maar de zon schijnt. Heerlijk na al dat klote weer. Na een half uurtje krijg ik wederom de vraag van een voorbijganger: Van woar bende? Ik betrap me erop dat ik met Vlaamse tongval probeer te antwoorden. De man begint een praatje dat hij het niet zou kunnen ivm de longkanker die hij heeft gehad. Ik zeg dat ik mensen ken die er na hun operatie nu nog steeds zijn en dat hij wellicht ook zo'n bofkont is. Hij schudt het hoofd en vertelt dat hij alleen pech heeft omdat hij zijn zoon heeft moeten afgeven twee jaar geleden. Vrouw en drie kinders achterlatend. De tranen rollen hem over de wangen. Ik spreek hem nog wat bemoedigende woorden toe en met een klap op mijn schouder wenst hij me succes en het beste. Twee trieste vertalen en ik ben niet eens lang onderweg
Ik wandel door Zichem. Voor de oudere lezers van het blog, jawel het dorp van de Witte van de Heren van Zichem. De schrijver Ernest Claes heeft hier gewoond. De TVserie doet me terug denken aan mijn jeugd. Eind jaren 60 begin 70. Piama en pantoffels aan voor de petroleumkachel kijken naar deze Belgische serie waar mijn ouders helemaal fan van waren.
Voor vandaag zit ik op mijn eindpunt. Ontmoetingsplaats De Pelgrim in Scherpenheuvel. Alle kamers zijn bezet omdat de zusters kapittel hebben. Ik krijg dus een bed op een slaapzaal. Ik ben de enige dus hoef niemand lastig te vallen. Ik word voorgesteld aan pater René die zelf twee keer naar Compostella is geweest. Hij nodigt mij uit voor een samenkomst om 20.00 uur. Even een snelle hap en dan naar het treffen.
Je boft met het weer nu de komende dagen. Geniet van alles om je heen en van die mooie ontmoetingen en van al die Belgische bieren. We genieten van jouw mooie reisverslagen. Nog iets van Michiel vernomen? Bon camino! Wees zuinig op jezelf en vooral op je voeten. 👣😉
Heerlijk vandaag wat kilometers korter, lekker optijd naar de slaapzaal, lekker knusjes 😂
Jeetj Bart fijn dat deze mensen het zo goed met je vandoen hebben. Neem vanavond je welverdiende rust, en start morgen weer vol goede moed
Weer een geweldig verhaal vandaag. Zet hem op. Succes morgen weer. ☘️
Gr miranda
Wat zal jij een "heilig boontje" als je weer terug bent, hahaha
Fijn dat het weer een beetje beter is naar al die regen en wind,
Pak vanavond een lekker pintje, goed pitten en morgen weer de wandelschoenen aan.
Zet hem op.....Gegroet Annelies.🍺💤👞
Groet,
Harriette
ik hoop dat je lichaam vandaag de nodige rust heeft gehad zodat je er morgen weer tegen aan kunt.
zet hem op kerel,
Geschenk:
Een goed woord of een glimlach zijn niet zelden een geschenk van grote waarde. Tot morgen slaap wel.
Ik vind het leuk om je blog te lezen. Zelf ga ik op 5 mei verder met mijn Camino vanaf La Souterraine. Wie weet komen we elkaar nog tegen. Ik blijf je volgen en zal zelf ook af en toe een berichtje in mijn Reislogger zetten. Geniet vooral van je Camino en neem de tijd. Tenslotte kom je op plekken waar je niet snel weer zult komen. Bij elke stap laat je iets achter je (kijk dus af en toe ook even om 😀).
Conny
Gooi die haren in de wind, geniet van de zon en alles om je heen, stap voor stap na je einddoel en iedere stap die je zet maakt me trots op jou, kom op en vergeet vooral get belangrijkste niet: genieten!
Toi toi toi