Dag 87 Foncebadón Molinaseca 19km

27 juni 2018 - Molinaseca, Spanje

Vandaag toch maar weer om 06.00uur de deur uit. Nog 100meter klimmen en dan arriveer ik bij het markante punt op de Camino, het Cruz de Fierro. Niet meer dan een ijzeren kruis op een houten paal. Maar aan de voet een verzamelplaats van stenen en persoonlijke attributen. Van oudsher alleen maar stenen maar steeds meer andere voorwerpen worden er geplaatst. De stenen zijn het symbool voor de last die de pelgrim hier achterlaat in combinatie met een goede pelgrimstocht. Ook ik heb mijn attributen bij. Allereerst een steen opgeraapt in Frankrijk een paar dagen voor Vezelay. Het ging eindelijk beter met de enkel en ik had me voorgenomen dat Vezelay het keerpunt zou zijn. Mijn steen staat symbool voor de 40 dagen beproeving die ik heb gehad. Een tweede steen was het steentje dat bij de as zat na de crematie van onze pa. Iets wat voor mij symbool staat voor allen die ik in mijn leven ben tegengekomen en die er niet meer zijn. Ik kan hen niet meer bedanken dus doe dat op deze manier. Als derde verstrooi ik het vetpulverde bruidsboeket van ons moeder en onze pa. Dit boeket heeft altijd boven hun bed gahangen in een simpele plastic zak. De zak was versierd met een oerlelijke strik afkomstig van een paasei. Het boeket is voor mij het symbool voor de liefde die zij voor elkaar hadden en hebben gegeven aan hun kinderen. Ik kan ze niet meer bedanken maar ben ze zo dankbaar dat ze de aanzet hebben gegeven voor de man die ik nu ben. Als ik de spullen op de berg neerleg stromen de tranen over mijn wangen. Wat had ik het nog graag persoonlijk willen zeggen dat ik van ze hou. Als ik weer naar beneden ga komen mij twee Spaanse dames tegemoet. Ook zij hebben tranen om hun gedachten. Een van de twee rijkt mij haar hand. Als ik die geef knijpt ze er bemoedigend in. Elkaars taal niet spreken en elkaar middels een simpele handdruk troosten. Hoe makkelijk kan het zijn.
Als ik verder loop zit ik in de mist. Weer als het uitzicht mooi moet zijn zie ik er niets van. Dan maar de focus op de afdaling. Wat een hel is dit rotsachtig pad. Ik ben blij dat ik op de plaats van bestemming ben. We wilden nog verder gaan maar het plaatsje is leuk en er zijn veel bekenden. Ook Peter en leslie uit Zuid Afrika. We hebben eten gereserveerd in onze hostel. De vrouw vande eigenaar kookt. Zij is Braziliaans dus krijgen we een Braziliaans maal. Heerlijk, even anders dan het gemiddelde pelgrimsmenu. Jammer dat we weer op tijd naar bed moeten. De avond is zo mooi. Te mooi om meteen te slapen. Dat vindt het stelletje in de kamer naast ons ook. De geluiden van het tikkende bed tegen de dunne wand en de kreunende vrouw doen ons lachen. Buen Camino.

Foto’s

10 Reacties

  1. Berry:
    27 juni 2018
    Overeenkomst tussen die buurvrouw en jouw camino ? Bijna klaar mee ! Logisch dat je een traantje wegpinkte, je hebt het jezelf ook niet gemakkelijk gemaakt. Pa en ma kijken mekaar nog eens verliefd aan en je hoort ze denken: "Dès die van ons, ziede wel dèttie 't vur mekaar krèègt !" En zôô ist, Bartje ! Klasse jongen, meej vlag en wimpel !!!!!
  2. Miranda marcelis:
    28 juni 2018
    WoW zo mooi Bart. Krijg er kippenvel van. Hoe je dat ook zo schrijft. Geweldig. Succes Bart. ☘️Gr Miranda
  3. Ton:
    28 juni 2018
    Beste broer. Dit was je laatste marker op je fantastische reis. Maar ook een bijzondere. Dit is het moment waarop je verlost bent van je getorste last en emoties en op weg bent naar je einddoel Santiago. De komende kilometers worden een ware zegetocht. Geniet ervan.
    Doel:
    In ieder menselijke geest sluimert een geweldige kracht, die uitsluitend gewekt kan worden door enthousiasme voor een vastomlijnd doel.
    Broer Bon camino
  4. Ineke van der pennen:
    28 juni 2018
    Half zes in de ochtend en ik zit met betraande ogen jouw ontroerende verhaal te lezen.
    Wat schrijf je mooi Bart. Nog een week en je einddoel is bereikt en sluit je jouw geliefden weer in je armen.Hoe mooi is dat vooruitzicht!. succes en geniet van alles om je heen.
  5. Jose Rasenberg:
    28 juni 2018
    Ja Bart.....wat moet ik nog zeggen? Ik denk alleen aan dat bruidsboeket van je ouders. Morgen trouwt onze zoon, wij hebben ons boeket later in de vuilniszak gedaan neem ik aan want het is er niet meer in ons bezit. Ik geef de tip van hang het boven je bed in een plastic zak met een paaslintje door, wie weet gaan hun kinderen later op weg naar Santiago. Het wandelvirus heb ik in ieder geval doorgegeven aan onze zoon als hij het dan ook door geeft aan hun kindjes dan komt het vast wel goed met hun bruidsboeket en liefde voor elkaar. Wandelgroet José
  6. Marjon:
    28 juni 2018
    Mooi verhaal weer Bart. Heel veel succes de laatste dagen en geniet er intens van. Top prestatie!!!
  7. Gerrie govers:
    28 juni 2018
    Wat een emotioneel moment, en wat beschrijf je het mooi. een traan hoort hierbij... fijn dat je zoveel lieve mensen om je heen hebt.
    Bart geniet van de laatste kilometers...einde in zicht..met in de verte Jolanda en je dochter ...
  8. Els:
    28 juni 2018
    Een mooi en emotioneel verslag. Enja het is jammer dat je ouders het niet meer meemaken.
    Maar geloof me ze "lopen" met je mee. Bart nog 8dagen en je missie is volbracht!
    Wat zijn we trots op je 👍
  9. Hermann:
    28 juni 2018
    Hallo Berry, gestern gab's bei mir leider nur abdeij Bier und belgische friten. Sauerkraut und Eisbein wurden auf der Speisekarte gestrichen. Heute Abend drück ich den Belgiern die Daumen.
  10. Berry:
    28 juni 2018
    Hallo Herman,
    Ich hoffe daß Ihre Camino besser endet mit oder ohne Sauerkraut und Klosterbier. Jeder Pélegrino hat einige Tränen. Ich wűnsche Sie eine herliche (camino)Finale.