Dag 64 Ostabat Saint Jean Pied de Port 22km
4 juni 2018 - Saint-Jean-Pied-de-Port, Frankrijk
In de ochtend komt onze Baskische boer nog even afscheid nemen. Ik heb indruk gemaakt met mijn baton en mijn omelet. Hij kwam nl gisteren 2 flessen drank brengen. Op dat moment was ik bezig met een omelet voor Claude en mezelf. Bij de lokale epicerie wat eten gehaald . Ook maar enkele plakken ham laten snijden. Zo'n halve mm dik de bodem bedekt met ham en daar 6 geklutste eieren overheen ziet er al snel goed uit. Dat vond de boer ook. Net het dorp uit en jawel regen. De hele dag regen. Voordat ik Saint Jean Pied de Port inloop passeer ik nog een kerkje. Ons Marie heeft wel een kerske verdiend denk ik. Dan verder door de stadspoort heen waar al honderden jaren pelgrims binnenkomen. Meteen verdwijnt het Frans en hoor je overwegend Engels. Er zijn zoveel mensen die hier beginnen. Als je in het historische straatje maar even stil staat vraagt er al iemand of je een kamer nodig hebt. Big business die pelgrims hier. Claude en ik betrekken onze kamer die we voorlopig delen met een Canadese vrouw en een echtpaar uit Aruba. Kan ik even Nederlands praten, heerlijk . Ik voel bij al die mensen de spanning van de dag voor het vertrek. Door de drukte en de business voelt het nu al dat de romantiek van de Camino verdwenen is. De gesprekken daarentegen zijn weer wel leuk lekker Engels Duits Nederlands. Ik informeer even waar ze de Baskische baret verkopen. Voor een echte moet ik een eindje lopen maar dan kom ik wel in een speciaalzaak. Waar de oude verkoper met het meetlint rondloopt en natuurlijk begint met het opmeten van mijn hoofd. Even passen en even voor de spiegel. Toppie. Als ik later bekenden tegenkom van eerder die dag moeten ze hartelijk lachen. Ze vinden me ook op een Bask lijken. Hoe zo integratie. Iets waar de basken zelf wat meer moeite mee hebben. Maar goed ik heb mijn souvenir. Terug op de kamer zijn er twee dames uit Arizona bijgekomen en een man uit Brazilië. Op de deur is een briefje met vol. Alle bedjes zijn weer bezet. Iedereen is de rugzak aan het pakken. Ik ben natuurlijk nu ervaringsdeskundige. Ik leef al 2 maanden uit die rugzak. Ondanks die routine is het voor mij morgen ook een belangrijke dag. Ik ben geen klimmer maar ook een slak komt er uiteindelijk.
Klimmen:
Het zijn niet de snelste klimmers, die op den duur het hoogst komen.
Broer, Bon camino