Dag 61 Beyries Orthez 17km

Ik stap buiten en jawel, ponchoweer. Dit blijft zo tot een uur of elf. Omdat in Orthez niet gereserveerd kan worden en er maar 6 bedden zijn rust ik amper. Wanneer je als laatste aankomt moet je maar afwachten welk bed er overblijft. Met de korte etappe van vandaag kan ik me dat wel veroorloven. Uiteindelijk ben ik de eerste die zich meld bij het gemeentehuis voor de sleutel. Terwijl ik er zit komt Claude binnen. Dat is mooi want dan is hij nu verantwoordelijk voor de sleutel. Het zal bij ons twee blijven. Na mijn douche en mijn wasje ga ik de stad in voor een biertje. Daar ben ik getuige van iets metwaardigs. Mijn asndacht wordt getrokken door een vrouw die druk gebarend ervoor zorgt dat een auto niet optrekt bij het verlaten van de parkeerplaats. Ze gaat op de grond liggen om onder de auto te kijken. Ik snap er niets van. Dan staat een man die bij mij op het terras op en loopt ook naar de auto. De bestuurster stapt uit en opent de moterkap. De vrouw gaat met haar arm in de ruimte onder de kap en haalt een jonge kat tevoorschijn. Wat gebeurde er? Het dochtertje van de vrouw had de kat laten ontsnappen. Deze rende onder de auto en kroop van onder in het motercompartiment. De enige die dat waargenomen had was de man naast mij. Ik ben benieuwd hoe die kat er uitgezien had als ze niet uit de auto was gehaald.
Vandaag heb ik de hele dag gedacht aan Mont de Marsan. Niet zozeer omdat Ferd vanaf hier naar huis ging maar omdat ik vergeten ben geld in het donativopotje te stoppen. Het zit me niet lekker. Zo voelt dus gewetenswroeging. In de namiddag bel ik het touristenbureau van Marsan en leg het probleem voor. Uiteindelijk vinden we een oplossing. Ik zoek de site van de overkoepelende organisatie en maak geld over. Weer een last minder. Net voordat we een hapje willen eten komen de vrijwilligers langs van de gite. Even registreren en €10,00 afrekenen. Ook helpt de vrouw me aan een nieuwe stempelkaart omdat de oude vol is. Ik dank ze hartelijk en zij zegt dat dat helemaal niet hoeft omdat zij er zijn om problemen op te lossen. Nou zeg ik als dat zo is, ik heb een probleem. Er valt een stilte. Nou zo erg is het ook weer niet. Ik vertel van de vergeten donativo en mijn gesprek met het touristenbureau. Maar ik stel voor hen het geld te geven zodat zij regelen dat het op de goede plek komt. Tuurlijk doen we dat, zeggen ze. Ik bedank ze en zeg dat ik vanavond rustig en goed zal slapen. Graag gedaan zeggen ze en Jacobus zal je wel vergeven. Zo ik ga in ieder geval de nacht in zonder gewetenswroeging.