Dag 60 Saint Server Beyries 26,8km
31 mei 2018 - Beyries, Frankrijk
Vandaag beloofd niet veel goeds te worden. Het heeft er gisteren tot laat met bakken uitgevallen. Morgen wordt weer onweer voorspeld. Onze hospitalier Philippe heeft ons de tip gegeven met de bus naar het volgende plaatsje te gaan en op die manier wat modder te voorkomen. De dag wordt zo ook wat korter met minder kans op een nat pak. Het zouden er anders ook bijna 27 zijn.
Wanneer ik in een cafeetje een kop koffie bestel wordt ik aangesproken of ik uit Kroatië kom. Ik snap er niets van totdat ik in de gaten heb dat de Brabantse rood wit vlag op mijn rugzak de aanleiding is. Ik leg uit dat het te maken heeft met een provincie in Nederland. Oh jij bent van Nederland. Zegt de man en, geloof het of niet, hij begint vader Jacob te zingen. En ik niet te flauw zing natuurlijk mee. Na de laatste bim bam bom krijgen we beiden een applaus van de hele kroeg. Wat een heerlijke ontmoeting. De dagtocht van vandaag doet alleen maar kleine dorpjes aan. Dan maar rusten in de kerk. Als ik na een half uurtje mijn tocht weer hervat wordt het voor me pik donker. Dat ziet er niet goed uit. Ik zit goed op schema en heb geen zin in een nat pak. Ik zie een huis met vlak daarbij een schuur. Ik ga vragen of ik daar mag schuilen. Er zijn twee schilders bezig en zij zeggen dat ze niet de baas zijn. De vrouw wordt geroepen en ik doe mijn verhaal. Maar natuurlijk kan dat. Niet in die schuur maar in de garage. Hier schaften de schilders ook en alle meubels zijn er opgeslagen. De vrouw is erg geïnteresseerd. Als ik vraag of ze Engels spreekt schakelen we over. Blijkt het een lerares Engels te zijn. Ze vraagt of ik iets wil eten en wat ik wil drinken. Nee alleen schuilen is goed. De bank uit de woonkamer staat er met een laken erover. Ze laat me alleen met de mededeling dat ik zo lang kan blijven zitten als ik wil. Ik nestel me eens goed en merk dat ik even weg val. Na een uurtje is de bui over en vervolg ik mijn weg. De weg naar een soort overnachting waar ik nog niet eerder gebruik van heb gemaakt nl het gemeenschapshuis. Een hele zaal waar van een gedeelte met een gordijn afgeschermd is en daar staan 8 bedden. Levensmiddelen aanwezig voor avondeten en ontbijt. Ik zit hier weer samen met Claude. Morgen een korte etappe van 16km naar Orthez. Het is bizar maar nog een 100km en dan ben ik Frankrijk uit. Als ik hoor hoe druk Spanje is zou ik dit best nog wel eens kunnen gaan missen.
Wanneer ik in een cafeetje een kop koffie bestel wordt ik aangesproken of ik uit Kroatië kom. Ik snap er niets van totdat ik in de gaten heb dat de Brabantse rood wit vlag op mijn rugzak de aanleiding is. Ik leg uit dat het te maken heeft met een provincie in Nederland. Oh jij bent van Nederland. Zegt de man en, geloof het of niet, hij begint vader Jacob te zingen. En ik niet te flauw zing natuurlijk mee. Na de laatste bim bam bom krijgen we beiden een applaus van de hele kroeg. Wat een heerlijke ontmoeting. De dagtocht van vandaag doet alleen maar kleine dorpjes aan. Dan maar rusten in de kerk. Als ik na een half uurtje mijn tocht weer hervat wordt het voor me pik donker. Dat ziet er niet goed uit. Ik zit goed op schema en heb geen zin in een nat pak. Ik zie een huis met vlak daarbij een schuur. Ik ga vragen of ik daar mag schuilen. Er zijn twee schilders bezig en zij zeggen dat ze niet de baas zijn. De vrouw wordt geroepen en ik doe mijn verhaal. Maar natuurlijk kan dat. Niet in die schuur maar in de garage. Hier schaften de schilders ook en alle meubels zijn er opgeslagen. De vrouw is erg geïnteresseerd. Als ik vraag of ze Engels spreekt schakelen we over. Blijkt het een lerares Engels te zijn. Ze vraagt of ik iets wil eten en wat ik wil drinken. Nee alleen schuilen is goed. De bank uit de woonkamer staat er met een laken erover. Ze laat me alleen met de mededeling dat ik zo lang kan blijven zitten als ik wil. Ik nestel me eens goed en merk dat ik even weg val. Na een uurtje is de bui over en vervolg ik mijn weg. De weg naar een soort overnachting waar ik nog niet eerder gebruik van heb gemaakt nl het gemeenschapshuis. Een hele zaal waar van een gedeelte met een gordijn afgeschermd is en daar staan 8 bedden. Levensmiddelen aanwezig voor avondeten en ontbijt. Ik zit hier weer samen met Claude. Morgen een korte etappe van 16km naar Orthez. Het is bizar maar nog een 100km en dan ben ik Frankrijk uit. Als ik hoor hoe druk Spanje is zou ik dit best nog wel eens kunnen gaan missen.
Daar kunnen wij alleen maar bewondering voor hebben. Nog zo'n dertig dagen te gaan tot frère Jacobus ! Il faut dormir bien et bonne route demain, sans plui ou orage. Ola Spanje, Brabantse Bart komt eraan !
Hopen dat het weer beter wordt, succes morgen