Dag 58 Bostens Mont de Marsan 21km

29 mei 2018 - Mont-de-Marsan, Frankrijk

Op zich een goede wandeldag. Het heeft vannacht veel geregend maar in de morgen is het droog. De bijzonderheden van vandaag laten zich simpel samenvatten. Wederom lang langs de oude spoorbaan en gruwelijk veel gelachen om......ja alweer om niets. Wat betreft de route zijn dit de meest saaie dagen geweest. Dit is niet alleen mijn mening maar dat wordt ook door anderen onderkend. Ferd zijn bezoek had niet beter gekund. Door het vele lachen een prima afleiding. Dat wil niet zeggen dat we geen serieuze gesprekken gevoerd hebben. Naarmate we dichter bij Mont de Marsan komen wordt de stilte verstoord door straaljagers. Hier is ergens een militair vliegveld in de buurt. Deze herrie gaat in de avond steeds verder. Op ons slaapadres treffen we Claude en Jean. Verder ook nog Hubert. Deze ben ik een week geleden tegengekomen samen met zijn vrouw. Zij was uit Duitsland overgekomen om een week mee te lopen. Ik vertelde dat mijn vrouw en kinderen ook ieder een dag hebben meegelopen. Hij vertelde me dat hij zo'n intens gemis gevoel had gehad toen hij zijn vrouw weer zag. Dat hij zich niet realiseerde dat hij zoveel om haar gaf. Nou daar had hij mij. En voor ik het wist zaten er twee volwassen kerels met betraande ogen hun gevoelens uit te wisselen. Het is zo vreemd dat je met iemand die je nog maar een keer hebt ontmoet je gevoelens bespreekt. Je hebt het gevoel dat die persoon een zielsverwand is. Je bent tenslotte pelgrims onder elkaar.
Terwijl Ferd zijn auto gaat halen doen Hubert en ik boodschapoen. Als Ferd terug is beginnen we met koken maar ook de Fransen haken aan. Zo wordt er weer meer of minder gezamelijk gekookt. En weer wordt er op dezelfde manier gecommuciceerd. Maar nu met Duits erbij. Morgen gaat Ferd weer terug. Het kan zijn dat hij voor dag en dauw vertrokken is. Wat waren het gezellige dagen. Slap geouwehoer en goede gesprekken. Ik ben blij dat Ferd iets heeft meegekregen van het caminogevoel. Tenminste als het gaat om overnachtingen en ontmoetingen. Het landschap was niet erg uitdagend maar toch grensverleggend. Morgen weer alleen verder. Het zal wel weer even wennen zijn. Ik hoop dat ik de draad weer snel op kan pakken.

Foto’s

7 Reacties

  1. Miranda marcelis:
    30 mei 2018
    Oh geloof inderdaad dat er veel gelachen is met ferd. Mooi dat je emoties op schrijft. Succes morgen weer alleen op pad. Zal weer wennen zijn ☘️Gr Miranda
  2. Monique van Gestel:
    30 mei 2018
    Blij dat jullie genoten hebben de afgelooen dagen en ook zoveel hebben gelachen. Succes met het vervolgen van je reis. Groetjes Monique
  3. Ineke van der pennen:
    30 mei 2018
    Het zal wennen zijn vandaag Bart om weer alleen verder te moeten gaan.Je realiseert je dan nog meer dat de mensen om je heen zo waardevol zijn.Maar je bent niet alleen hoor,kijk maar om je heen.Succes vandaag
  4. Peter:
    30 mei 2018
    Een dezer dagen ga ik je weer gezelschap houden 😜
  5. Ton:
    30 mei 2018
    Beste broer. Ik lees dat de saaie routes meer dan ook gecompenseerd zijn door feed. Wat ben jij een geluksvogel dat zoveel vrienden van je uit Holland toch nog even langs wippen.
    Alleen
    De sterkste man is hij die het meest alleen staat.
    Broer Bon camino
  6. Berry:
    30 mei 2018
    Eigenlijk is die pelgrimsstaf van jouw onze selfiestick, want je laat ons dag in dag uit meekijken en -lezen. Zou zo op tv kunnen in het programma Verrassende ontmoetingen.
    Volgens mij is het aantal volgers groter dan je denkt, dus alleen zul je ook de komende dagen beslist niet zijn. Veul kuierplezier in hopelijk een wat aantrekkelijker landschap !
  7. Ad Kusters:
    30 mei 2018
    Goed te horen Bart dat het goed met je gaat en dat je het goed volhoud. Hier zit er de meimaand bijna op. Was er gister ook en het was in de morgen als flink warm met al de brandende kaarsjes.
    Succes en tot later weer
    Ad Kusters