Dag 51 Mussidan Sainte Foy la Grande 33km
22 mei 2018 - Sainte-Foy-la-Grande, Frankrijk
De wekker maar een uurtje eerder gezet. Het zou zo maar eens een lange dag kunnen worden. De afstand is voor mij te ver dus ik probeer een stukje te liften. Het eerste plaatsje ligt op een kilometer of 8. Maar dan moet ik de lift wel meteen krijgen. Het eerste stuk is nog binnen de bebouwde kom en er wil maar niemand stoppen. Als ik biijna in het plastsje ben stopt er een auto. De man gaat naar dezelfde plaats als waar ik heen moet vandaag. Hij biedt mij aan mee te rijden. Dat klinkt welliswaar verleidelijk maar toch maar niet. Ik maak hem duidelijk dat ik zo'n 8 a 10 km mee wil. Zo gezegd zo gedaan en na een kleine 10km stap ik uit. Wordt het ineens toch nog een wandeldag die ik het liefste heb. Ondertussen leg ik mijn overnachting voor morgen ook maar vast. Dat is ook weer een zorg minder. Vanmorgen net na mijn wekker kwam ik Gerard tegen. De Fransman waar ik het eerder over had. Hij maakt me duidelijk dat hij nog koffie voor mij in de pot heeft laten zitten. Wordt er toch nog een beetje voor me gezorgd.
Het landschap ziet er anders uit. Veel bossen, kleinere weilanden, minder koeien en jawel weer wijnranken. Ik zit ook niet voor niets tussen Bordeaux en Bergerac. Mijn eindbestemming is een plaats aan de Dordogne. De refuge ziet er picobello uit. De vrijwilligster die mij ontvangt is streng. Schoenen beneden laten, rugzak op de gang en alleen eten en drinken in de keuken. Gerard is er al en heeft de tweepersoons kamer ingepikt. Ik neem de andere en krijg gezelschap van een andere Fransman en een Française. Zij heet Céline en kijkt hoever ze gaat komen in drie weken vakantie. Ik ga boodschappen doen om zelf te koken. Ik verwen mezelf met een half flesje wijn en aardbeien. Als ik zit te eten denk ik dat het mij nog beter had gesmaakt als er iemand aan tafel gezeten had. Dan was de maaltijd nog lekkerder geweest . Het zou verboden moeten worden om alleen te moeten eten.
Het landschap ziet er anders uit. Veel bossen, kleinere weilanden, minder koeien en jawel weer wijnranken. Ik zit ook niet voor niets tussen Bordeaux en Bergerac. Mijn eindbestemming is een plaats aan de Dordogne. De refuge ziet er picobello uit. De vrijwilligster die mij ontvangt is streng. Schoenen beneden laten, rugzak op de gang en alleen eten en drinken in de keuken. Gerard is er al en heeft de tweepersoons kamer ingepikt. Ik neem de andere en krijg gezelschap van een andere Fransman en een Française. Zij heet Céline en kijkt hoever ze gaat komen in drie weken vakantie. Ik ga boodschappen doen om zelf te koken. Ik verwen mezelf met een half flesje wijn en aardbeien. Als ik zit te eten denk ik dat het mij nog beter had gesmaakt als er iemand aan tafel gezeten had. Dan was de maaltijd nog lekkerder geweest . Het zou verboden moeten worden om alleen te moeten eten.
Eten:
Eet wat gaar is, drink wat klaar is, zeg wat waar is- en durf wat raar is.
Broer Bon camino
Veel wandelplezier vandaag.geniet van de prachtige omgeving.
Je bent al over de helft, prima! Ik had mijn bedenkingen toen ik je blauw/gele enkel zag maar je haalt je einddoel, dat weet ik nu zeker. Veel succes verder!