Dag 45 Limoges Flavignac 28,4km

Weer zo'n andere dag. Voor dag en dauw opgestaan en de deur uit. Gisteren kreeg ik nog een tip dat ik het water moest volgen ipv door het centrum. Niet dat het betreft kilometers korter is maar het voorkomt wachten bij verkeerslichten. Het is een grauwe sombere dag en het lopen in de buitenwijken van een grote stad maakt het er niet leuker op. Uren lopen om weer een beetje in landelijk gebied te komen. Ik heb een heerlijk belegd stokbroodje bij voor de lunch. Als ik voor 12.00uur zit te lunchen zie ik dat ik net over de helft ben. Dat moet dus goed gaan komen. Het weer wordt ook wat beter dus bespeur ik ook wat optimisme bij mezelf. Sterker nog ik merk dat ik begin te fluiten. Zo even kijken waar ik ergens op de route zit. Tering, verkeerd gelopen. Ik zit ongeveer 1,5 km verkeerd en vanwege de vele watertjes kan ik niet meer terugkomen op de goede weg. Dan maar terug. De hele drie kilometer voor niets. En dan ook nog de tijdsdruk. Ik besluit dan toch maar een lift te proberen naar de volgende plaats en dat lukt. Ik hoef nog maar een kilometertje te lopen en zit weer op de route. Door deze pech en het mazzeltje wordt het toch nog een wandeldag van 25km. En vroeg vertrokken dat betekent dus ruim op tijd binnen. Even melden op het gemeentehuis en de kosten voldoen van €10,00. Vervolgens naar de gite waar met mij alle 4 bedden bezet zijn. Ik zit daar samen met een Fransman die mij vandaag al een keer als een turbo voorbij is gekomen en een Nederlands stel Ignas en Ineke uit Den Bosch. Deze was ik al tegengekomen in Troyes en Chablis. Zij hebben de regendag gebruikt als openbaar vervoer dag. Ik kom als laatste binnen en kijk bezorgd naar het stapelbed waar ik boven in moet. De Fransman ziet mij zorgelijk kijken als ik het bed inspecteer. Hij biedt aan om zelf boven te gaan liggen zodat ik onder kan. Zou het hoffelijkheid zijn of zelfbescherming. Mijn Frans is te slecht om het hem te vragen. Het culinaire hoogstandje van gisteren kan ik niet overtreffen. Ik heb niets meer in de tas dus pak maar een blik ravioli. Het is warm en het vult. Onze Franse collega gaat om 21.00uur slapen dus ik zit nu buiten mijn blog te schrijven. De zon is inmiddels weg en het koelt stevig af. Ik zal er ook wel op tijd inliggen denk ik. Ik hoop wel dat ik morgen een slaapplek heb want tot op heden wordt er niet gereageerd op de telefoonnummers. Maar ach, dat zien we morgen wel.