Dag 42 Crozant La Souterraine 24,5km

Voor ik vetrek neem ik afscheid van Angelica en Brigitte. Zij doen vandaag een kortere afstand. Hun eindbestemming is Limoges en ze zitten ruim op schema. Tegen Yvon zeg ik à tout à l'heure. Want die ga ik nog wel tegenkomen. Een paar meter vanaf de gite scoor ik nog een croissant. Nou de beste ever. Gisteren ben ik met een klim geëindigd dus het is te raden wat er op het programma staat. Jawel een afdaling. Het steile smalle pad brengt me snel naar beneden naar de rivier de Sédelle die uitmondt in de Creuse. Het geluid van de vogels wordt met iedere meter daling overstemd door het geweld van het water. Wat is die oerkracht schitterend. Ik blijf maar foto's maken en ook weer weggooien. Dit geluid en de wilde waterstroom zijn zo indrukwekkend. Op verschillende plaatsen staan informatiezuiltjes waarop staat dat nog al wat schilders deze rivier hebben gebruikt als inspiratiebron. De locatie was geliefd door een aantal impressionisten. Er wordt binnen deze stroming zelfs gesproken over de Crozantse school. Nou ik snap het wel.
Voor de rest een rustige wandeldag. Vanwege de vele recente regen heb ik besloten daar waar mogelijk de landelijke paadjes te mijden. La Souterraine is de volgende bestemming. Je zou denken dat een plaats met zo'n naam laag ligt maar nee hoor daar gaan we weer. Als ik binnengelaten wordt op mijn overnachtingsadres valt mijn mond open. Het is een huis uit begin 1700 wat 13jaar geleden is gekocht door een Brits stel. Volgens Duncan, de man, was het huis nog bijna in oude staat. Volgens zijn zeggen hebben ze niet gerenoveerd of gerestaureerd maar slechts gerepareerd. Ik krijg een gevoel van villa Plantenhoven in het hoge noorden van Nederland. Hier moet ook wel ooit een lijk gelegen hebben. Kijken of er nog een geest uit de kast wil komen vannacht.
Verder nog even gedacht aan gisterenavond. Met zijn viertjes twee flessen wijn. Dan worden de remmingen ook wat minder. De vraag kwam op tafel waarom Santiago. Voor Yvon was het duidelijk. Hij is 69 en wil niet terugkijken op het leven maar blijven ontdekken. Steeds weer nieuwe dingen doen. Angelica wilde als ongehuwde moeder iets voor zichzelf gaan doen toen haar dochter 17 jaar was. Nu zou het moeten kunnen na zo veel jaren alleen maar zorgen. De alleenstaande Brigitte zocht een manier om alleen eens weg te gaan met toch de veiliheid van de groep. De beide vrouwen zijn er zelfverzekerd uitgekomen toen ze in 2006 liepen en hebben er hun vriendschap aan overgehouden. Yvon gaat tot Spanje. Volgend jaar ziet hij weer wel. Ja hij is on retraite. Zo zie je dat ieder zijn eigen Camino heeft. De twee vrouwen zeggen dat het mij zal veranderen. Dat is natuurlijk moeilijk te zeggen als je zelf onderdeel bent van dat veranderingsproces . We gaan het zien.