Dag 41 Gargilesse Crozant 18,5km

Vandaag een regendag. De auberge is pas om 09.00 open dus ik loop om 08.00 maar aan. Ik heb nog een peer in mijn tas dus eet die maar als ontbijt. Het mooie aan zo'n camping aan het water is dat je de hele dag het stromende water hoort. Het nadeel is dat water altijd op het laagste punt stroomt. Na een uur lopen ben ik nog steeds aan het klimmen. Kilometers maken zit er niet in. Ik kom een man tegen die ik op de camping al heb ontmoet. Hij pakt daar een dag rust vanwege een blessure. Hij komt uit de Elzas heeft alles verkocht en loopt met zijn hond als een Swiebertje naar Santiago. Slaapt als het uikomt onder de open lucht in het bos. Maakt dan een klein vuurtje om wat warm te blíjven want heeft geen tent bij zich. Toch niet mijn ding denk ik. Het voordeel van klimmen is dat je ook weer naar beneden gaat. Dit is weer over een met gras begroeid pad waardoor je de sporen niet ziet. Nog een half uur dan moet er iets te koop zijn in het volgende dorpje. Maar weer een ontzettend pittige klim. Als ik na??keren stoppen om op adem te komen eindelijk boven ben ga ik op zoek. Het is zo'n typisch tabac annex bar etablissement. De laatste 20 jaar is hierbinnen weinig gebeurd. Ik vraag een grande café en un coca. Deze laatste wordt uit een petfles voor me in een glas geschonken. De dame die mij helpt is een wat corpulente flodderachtige vrouw die na mij geholpen te hebben weer plaatsneemt op een barkruk en verder gaat met haar tijdschrift. Dit alles terwijl ze rustig aan haar sigaret lurkt. Deze lucht kan ik net niet hebben nu mijn ademhaling nog op volle toeren draait. Ik ga en stap de regen in. Poncho aan dan maar. Ik loop het dorp uit en begin een afdaling naar de Creuse. Maar dit gaat zo ontzettend stijl. Het pad is 30cm breed en bestaat uit grote stenen en zand. Door de regen wordt dit erg glad. De omgeving doet me denken aan de droomvlucht van de Efteling. Ik probeer er elfjes, trollen en een zoetsappig muziekje bij te denken maar dat lukt niet. Van deze afdaling ben ik kei kapot.
Later op de dag loop ik ook nog verkeerd omdat ik weggedoken in mijn poncho niet goed oplet. Dan maar van de route en wat extra kilometers over de weg. Dan bijna bij het eindpunt. Ik zie het kerkje waar ik moet zijn recht voor me. Maar de route zei dat ik het bruggetje over moest. Je snapt het wel. Weer eerst naar beneden over het bruggetje heen en dan weer een hele klim naar boven. Ik ben kapot. Wat een zware etappe was dit. De Ardennen waren weer even terug. In de gite is al een fransman Yvon en even later komen Brigitte en Angelica aan. Ook zij zijn helemaal op. Brigitte is onderweg uitgegleden en gevallen. De schade lijkt mee te vallen. We besluiten samen een hapje te gaan eten bij een restaurant wat een pelgrimsmenu aanbiedt. Ik een heerlijke huisgemaakte pasta met als toetje huisgemaakt ijs. We tikken nog twee flesjes wijn weg en moeten per persoon €11,00 afrekenen. Dus al met al was het een klote dag maar de gezellige avond heeft veel goedgemaskt. Ineens is het dan geen klote dag meer. De ellende is weer vergeten. De herinnering van de gezellige avond weegt zwaarder dan die van de regen.