Dag 18 Bazancourt Reims 17,2km
19 april 2018 - Reims, Frankrijk
Karin had me nog een tip gegeven om met de trein naar Reims te gaan. In het centrum is voldoende te zien. De kathedraal mag je natuurlijk niet overslaan. Maar wat wil het geval, er wordt gestaakt. Ik ging slapen met de instelling dat de volledige afstand dan toch lopend afgelegd zou moeten gaan worden. Ik ga zitten voor mijn ontbijt. De eigenaresse komt mijn koffie brengen en zegt dat ze toch naar Reims moet en ik om 09.00 uur met haar mee mag rijden. Ik voel mijn vreugdetranen komen en weet niet hoevaak ik merci en beaucoup moet zeggen. Terwijl ik dit schrijf schiet ik weer vol. Gisteren zat ik er helemaal doorheen omdat het niét gaat zoals ik het wil. En nu, nu heb ik weer vertrouwen (Jacobus?). Op naar Reims waar mijn eerste daad zal zijn een kaarsje opsteken. De gastvrouw parkeert haar auto naast de kathedraal. Wat een indrukwekkend gebouw. Uit de 13e eeuw. Hoe hebben ze het kunnen maken in die tijd met de middelen van toen. Beste lezers check Wikipedia voor de bijzonderheden. Als ik naar binnen wil gaan staat er een bedelaar. Normaal negeer ik deze altijd maar André, de pelgrim die ik eerder tegen kwam, zei dat een pelgrim altijd behoort te delen omdat hij zelf ook van giften afhankelijk is. Mijn portemonnee is alleen nog maar gevuld met roodkleurige munten dus ik schud alles in het bakje. Maar ja ook geen los geld meer voor een kaarsje. De beveiliger zegt dat vanaf 14.00 er mensen zijn van het pelgrimgenoodschap om een stempel te zetten. Ik ga eerst dan maar mijn onderkomen regelen. De jeugdherberg is volgeboekt maar zij bellen een alternatief waar ik terecht kan. Ik neem mijn intrek en ga terug naar de kathedraal. Krijg een stempel en loop verder om me te verwonderen en natuurlijk een kaarsje op te steken. Even verder is er ook een dagkapel van Theresia. Ook hier steek ik een kaarsje aan, ga zitten en barst in tranen uit. Alles komt boven. Theresia die zo vereerd werd door mijn moeder en haar moeder. Mijn opoetje. Voor wie ze niet kent zo'n karakteristiek oud vrouwtje. Krom, door reuma gekromde vingers, grijs knotje en nog anderhalve tand. Mijn vader , moeder en ikzelf getrouwd in de Theresiakerk in de wijk Theresia, waar opoe woonde. Terwijl alle herinneringen als ballen in een flipperkast bewegen realiseer ik me ook of ik niet eens zeker weet of ik bij de goede Theresia zit. Er zijn er immers meer. Het maakt niet uit. In gedachten ben ik terug gegaan naar hen die er al zo lang niet meer zijn en die ik nog steeds mis.
Geniet van de mooie dingen en pink soms maar een traantje weg.
Groetjes Annelies.
Maar morgen is er weer een nieuwe dag, hopelijk voor je ben je wat uitgerust, en laat je enkel je niet in de steek. De weersvoorspelling is ook gunstig dus jonge veeeeeel succes morgen
Sterk:
De sterkste mens is niet hij die de meeste kracht heeft, maar die het meest volhardt. Broer, Bon Camino
Vanuit Thailand een stevige hand op jouw schouder!
Wat een hoop emoties zeg....
Laat ze vooral de vrije loop.
Fijne dag
het zijn moeilijke maar ook dierbare momenten Bart en daar put jij je kracht uit.
kijk vanavond als het donker is even naar boven en zoek de sterren .
Ze zijn er voor je.
Wat een avontuur ben je begonnen.
Ik hoop met heel mijn hart dat je enkel snel ten goede keert.
Lelijk gevallen hoor.
Groetjes de buuf