Dag 18 Bazancourt Reims 17,2km

19 april 2018 - Reims, Frankrijk

Karin had me nog een tip gegeven om met de trein naar Reims te gaan. In het centrum is voldoende te zien. De kathedraal mag je natuurlijk niet overslaan. Maar wat wil het geval, er wordt gestaakt. Ik ging slapen met de instelling dat de volledige afstand dan toch lopend afgelegd zou moeten gaan worden. Ik ga zitten voor mijn ontbijt. De eigenaresse komt mijn koffie brengen en zegt dat ze toch naar Reims moet en ik om 09.00 uur met haar mee mag rijden. Ik voel mijn vreugdetranen komen en weet niet hoevaak ik merci en beaucoup moet zeggen. Terwijl ik dit schrijf schiet ik weer vol. Gisteren zat ik er helemaal doorheen omdat het niét gaat zoals ik het wil. En nu, nu heb ik weer vertrouwen (Jacobus?). Op naar Reims waar mijn eerste daad zal zijn een kaarsje opsteken. De gastvrouw parkeert haar auto naast de kathedraal. Wat een indrukwekkend gebouw. Uit de 13e eeuw. Hoe hebben ze het kunnen maken in die tijd met de middelen van toen. Beste lezers check Wikipedia voor de bijzonderheden. Als ik naar binnen wil gaan staat er een bedelaar. Normaal negeer ik deze altijd maar André, de pelgrim die ik eerder tegen kwam, zei dat een pelgrim altijd behoort te delen omdat hij zelf ook van giften afhankelijk is. Mijn portemonnee is alleen nog maar gevuld met roodkleurige munten dus ik schud alles in het bakje. Maar ja ook geen los geld meer voor een kaarsje. De beveiliger zegt dat vanaf 14.00 er mensen zijn van het pelgrimgenoodschap om een stempel te zetten. Ik ga eerst dan maar mijn onderkomen regelen. De jeugdherberg is volgeboekt maar zij bellen een alternatief waar ik terecht kan. Ik neem mijn intrek en ga terug naar de kathedraal. Krijg een stempel en loop verder om me te verwonderen en natuurlijk een kaarsje op te steken. Even verder is er ook een dagkapel van Theresia. Ook hier steek ik een kaarsje aan, ga zitten en barst in tranen uit. Alles komt boven. Theresia die zo vereerd werd door mijn moeder en haar moeder. Mijn opoetje. Voor wie ze niet kent zo'n karakteristiek oud vrouwtje. Krom, door reuma gekromde vingers, grijs knotje en nog anderhalve tand. Mijn vader , moeder en ikzelf getrouwd in de Theresiakerk in de wijk Theresia, waar opoe woonde. Terwijl alle herinneringen als ballen in een flipperkast bewegen realiseer ik me ook of ik niet eens zeker weet of ik bij de goede Theresia zit. Er zijn er immers meer. Het maakt niet uit. In gedachten ben ik terug gegaan naar hen die er al zo lang niet meer zijn en die ik nog steeds mis.

Foto’s

18 Reacties

  1. Dion Rohde:
    19 april 2018
    Auw die voet ziet er pijnlijk uit zeg. Zorg maar dat je je tijd neemt om te herstellen je moet nog ff. Sterkte en hou vol.
  2. Annelies:
    19 april 2018
    Bartje Bartje toch en dag met tranen, dit hoort er ook bij als je z'n reis maakt, je komt Je zelf tegen maar dit is ook niet raar als je zo op zelf bent aangewezen.
    Geniet van de mooie dingen en pink soms maar een traantje weg.
    Groetjes Annelies.
  3. Andre:
    19 april 2018
    Nu in Reims, nu in het hart van de Champagne streek. De Champagne komt nog net niet uit kraantjes lopen of fontijnen die het opspuiten. Anders zou ik zeggen houd je pootje is in de Champagne. Wie weet bevordert het, het genezingsproces. Ik zou met zo’n voet effe rust houden en voor alternatieven kiezen. Jacobus had die geen ezel? Anders zou ik zeggen plukt zonne IA uit de wei en doe je voordeel ermee. Neem je rust en tijd voor algehele genezing 👌👌
  4. Miranda marcelis:
    19 april 2018
    Pfff Bart wat een verhaal. En emoties horen bij het leven. En het is al zo knap om dit allemaal in je eentje te doen. Respect voor je. Ge kunt het Bart. ☘️ Gr Miranda
  5. Mannu en Linda:
    19 april 2018
    Je bent een echte pelgrim geworden! Ultreia !
  6. Claudi Olieslagers:
    19 april 2018
    Je komt jezelf tegen, maar ook heel veel anderen op deze reis. Je zet volgens mij je lezers aan het denken, mij ook ;-) Je bent met recht een pelgrim, er komen verschillende "verschijningen" op je pad. Ik wacht nu op die wonderbaarlijke genezing. Vandaag was je al het huilende beeldje. Maar er komt kracht na kruis. Verheug me al op je blog van morgen.
  7. Ben:
    19 april 2018
    tijd voor bezoek aan een arts/ziekenhuis denk ik
  8. Els:
    19 april 2018
    Een mooi verslag en logisch dat je emoties naar boven komen. Een heftig moment maar ook die horen erbij jongen. Het is begrijpelijk dat je jezelf een keer tegenkomt.
    Maar morgen is er weer een nieuwe dag, hopelijk voor je ben je wat uitgerust, en laat je enkel je niet in de steek. De weersvoorspelling is ook gunstig dus jonge veeeeeel succes morgen
  9. Ton:
    20 april 2018
    Beste broer, wat een verhaal, voor mij zo herkenbaar. Geweldige ervaringen, maar vergeet je enkel niet. Neem je rust en geniet van de momenten.
    Sterk:
    De sterkste mens is niet hij die de meeste kracht heeft, maar die het meest volhardt. Broer, Bon Camino
  10. Ben:
    20 april 2018
    De dierbaren die er al zolang niet meer zijn lopen op deze manier met jou mee.

    Vanuit Thailand een stevige hand op jouw schouder!
  11. Mieke:
    20 april 2018
    Hé Bart, ik schiet al vol bij het lezen van je verhaal.
    Wat een hoop emoties zeg....
    Laat ze vooral de vrije loop.
    Fijne dag
  12. Ineke van der pennen:
    20 april 2018
    een verhaal met emoties en mooie herinneringen.
    het zijn moeilijke maar ook dierbare momenten Bart en daar put jij je kracht uit.
    kijk vanavond als het donker is even naar boven en zoek de sterren .
    Ze zijn er voor je.
  13. Berry:
    20 april 2018
    Ha die Bart, als je goed naar de foto 's van de kathedraal kijkt, dan zie je dat jij niet de enige geblesseerde bent. Beelden missen handen of hele armen. Misschien is dat een schrale troost. Het was (is) slim om even een lichtere manier van reizen te kiezen. Zorg goed voor jezelf, Bart !
  14. I.brabers:
    20 april 2018
    Hou vol Bart ! Kus van je schoonzus xxx. Ik ben trots
  15. Maaike:
    20 april 2018
    Je bent een topper Bartje. Zet m op!!! Dikke💋familie appeljan
  16. Loefjes:
    20 april 2018
    Bart dat je een goede reis naar Spanje mag hebben. Kom maar snel terug Bart zegt Clasien. Pierre vindt dat je een kunstvoet moet aanschaffen. Beterschap met je voet zegt Peter. De groetjes van de Loefjes
  17. Yvonne en Anita:
    20 april 2018
    Nou Bart hoop dat je een dezer dagen weer wat meer kan gaan lopen. Dat is toch hetgene wat je wil. Maar er is deze dagen niets mis met af en toe je duim op te houden. Nu even beter voor je enkel. Heeft toch even tijd nodig. Ondertussen blijven wij genieten van jou verhalen. Je bent een topper.
  18. Harriette Mutsaers:
    21 april 2018
    Jouw verhalen lees ik met een lach en een traan.
    Wat een avontuur ben je begonnen.
    Ik hoop met heel mijn hart dat je enkel snel ten goede keert.
    Lelijk gevallen hoor.
    Groetjes de buuf