Dag 16 Lalobbe Chateau Porcien 21,5km
17 april 2018 - Château-Porcien, Frankrijk
Vandaag dan de dag van de waarheid. Karin, medische zakendeskundige, had mij het liefste naar huis zien gaan en na een maand herstel weer terug zien komen. Dat advies heb ik naast me neergelegd. Maar dat betekent wel dat ik mijn plannen wat moet aanpassen. Iedere dag is een revalidatie voor de volgende. Ik hoop dat deze revalidatie niet te lang duurt. Mijn doel is honderd dagen onderweg te zijn, honderd dagen op mezelf teruggeworpen te zijn. En in deze honderd dagen veel mooie ontmoetingen te hebben. Hoe die dagen eruit zien is van ondergeschikt belang.
Enfin om maar Frans te beginnen. Ik liep weg uit Lalobbe en kon meteen het zandpad op en beginnen aan een pittige klim. En wat deed die enkel pijn. Het duurde zeker een uur voordat ik mijn gang een beetje gevonden had. Toen uiteindelijk na Wasigny het wat meer glooiend werd kon ik me eindelijk focussen op het zetten van mijn pas. Na verloop van tijd lukte dat vrij aardig alleen ik kan nog geen snelheid ontwikkelen. Ik kon dus langzaam maar gestaag voorwaarts. Toen ik Wasigny uit liep kwam er een man op mij toegelopen. Hij maakte me duidelijk dat hij vorig jaar de chemin gelopen had. Of het wel ging met me en of ik iets nodig had. Nee het ging prima. Ik was al wel van route afgeweken door te kiezen voor de asfaltwegen. Het landschap blijft hetzelfde. Golvende omgeploegde akkers afgewisseld met in bloei komende koolbloemen. Jammer dat de vele windmolens het landschap verstoren. Mijn enkel begon op te spelen dus ik dacht we gaan de duim maar inschakelen. Als er niemand rijdt kan er ook niemand stoppen. Uitendelijk stopt er een man die me een eind de goede richting in kan brengen. Ik stap in en hij brengt me op nog 3,5 km van het einddoel. Dat is mooi meegenomen. Als ik een uurtje verder ben staat dezelfde man er weer. Inmiddsheeft hij zijn dochter van school opgehaald en was naar mij op zoek gegaan om me dat laatste stukje ook nog weg te kunnen brengen. Hoezo zouden Fransen niet aardig zijn. Bij het gemeentehuis krijg ik een stempel en wordt doorverwezen naar de Carrefour. Hier betaal ik €10,00 en daarvoor krijg ik de code van de gemeentelijke gite. Deze ziet er perfect uit. Geweldige service van deze gemeente. Vooralsnog ben ik de enige gast. We zullen zien.
Enfin om maar Frans te beginnen. Ik liep weg uit Lalobbe en kon meteen het zandpad op en beginnen aan een pittige klim. En wat deed die enkel pijn. Het duurde zeker een uur voordat ik mijn gang een beetje gevonden had. Toen uiteindelijk na Wasigny het wat meer glooiend werd kon ik me eindelijk focussen op het zetten van mijn pas. Na verloop van tijd lukte dat vrij aardig alleen ik kan nog geen snelheid ontwikkelen. Ik kon dus langzaam maar gestaag voorwaarts. Toen ik Wasigny uit liep kwam er een man op mij toegelopen. Hij maakte me duidelijk dat hij vorig jaar de chemin gelopen had. Of het wel ging met me en of ik iets nodig had. Nee het ging prima. Ik was al wel van route afgeweken door te kiezen voor de asfaltwegen. Het landschap blijft hetzelfde. Golvende omgeploegde akkers afgewisseld met in bloei komende koolbloemen. Jammer dat de vele windmolens het landschap verstoren. Mijn enkel begon op te spelen dus ik dacht we gaan de duim maar inschakelen. Als er niemand rijdt kan er ook niemand stoppen. Uitendelijk stopt er een man die me een eind de goede richting in kan brengen. Ik stap in en hij brengt me op nog 3,5 km van het einddoel. Dat is mooi meegenomen. Als ik een uurtje verder ben staat dezelfde man er weer. Inmiddsheeft hij zijn dochter van school opgehaald en was naar mij op zoek gegaan om me dat laatste stukje ook nog weg te kunnen brengen. Hoezo zouden Fransen niet aardig zijn. Bij het gemeentehuis krijg ik een stempel en wordt doorverwezen naar de Carrefour. Hier betaal ik €10,00 en daarvoor krijg ik de code van de gemeentelijke gite. Deze ziet er perfect uit. Geweldige service van deze gemeente. Vooralsnog ben ik de enige gast. We zullen zien.
Wij hopen van harte dat je enkel snel geneest zodat je weer met plezier verder kunt aan je tocht🚶♂️. En we staan versteld van de gastvrijheid 🏠die je al van verschillende mensen hebt mogen ontvangen....... zijn er toch nog veel goede mensen op deze aardbol 🌍. Bart zet hem op en we kijken elke dag weer uit naar je verhaal 👨💻en je foto's, je zou een goede schrijver kunnen zijn , (misschien iets voor als je terug bent) 😄 want als we jou verhalen lezen📱 is het net of we er zelf bij zijn.
Veel succes weer voor morgen 😘
Voorzichtigheid:
Het beste deel van moed is voorzichtigheid.
Broer, Bon Camino
zorg wel goed voor jezelf en vooral voor die enkel van je.
alles komt goed Bart.
vanuit hier een meditatief medicijntje voor jouw enkel.
Ik weet niet of het nog werkt als het bij jou aankomt.
Al die grenzen bemand door lokale grensmannen
kosten nu eenmaal wel het één en ander.
De zelfgemaakte staf gaat nu extra zijn best moeten doen!
Kunnen we meteen checken of
tie uit het goede hout is gesneden.
En wat fijn dat er wel degelijk nog mede mensen zijn die elkaar helpen sjapoo.
Bart succes! !!!